Αυτό που ακολουθεί λοιπόν είναι μια σύντομη καταγραφή γαμάτων δίσκων του 2016 που ο Music Geek δεν άκουσε εγκαίρως μέσα στο 2016. Οι δίσκοι προέρχονται κυρίως από ιδιώματα στα οποία δεν θεωρώ εαυτόν ειδικό, πράγμα λογικό καθώς εκεί που γνωρίζω περισσότερα είναι πιο δύσκολο να μου ξεφύγουν σημαντικά πράγματα, και η σειρά είναι αλφαβητική γιατί αν προσπαθήσω να μπω σε διαδικασία να τους βάλω σε σειρά αξιολόγησης θα αρχίσω να σκέφτομαι ποιος είναι αρκετά δυνατός για να αξίζει μία θέση στην επίσημη λίστα, και ποια θα ήταν αυτή η θέση, και θα μου στρίψει τελείως. Εξερευνήστε, αξίζει τον κόπο.
Ώραια, τώρα που μάθατε όλοι τον Sturgill Simpson πάμε να βρούμε το επόμενο next great thing από το χώρο της country. Λέω "great" που υπονοεί ποιότητα και όχι "big" γιατί το δεύτερο εμπεριέχει το στοιχείο της εμπορικής επιτυχίας και δυσκολεύομαι να φανταστώ τον Tasjan στα Grammys με χρυσούς δίσκους - όχι γιατί τα τραγούδια του "Silver Tears" δεν είναι κορυφαία, αλλά διότι το σαρδόνιο χιούμορ, το χασικλίδικο attitude και ο σταρχιδισμός του Tasjan μάλλον δεν θα κάτσουν καλά με αυτούς που μοιράζουν βραβεία. Κατά τα άλλα ο Tasjan είναι εξίσου καλός συνθέτης και τραγουδιστής με τον Simpson, εξίσου "αιρετικός" εμπλουτίζοντας τον ήχο του με στοιχεία από άλλες μουσικές, και πιθανότατα καλύτερος κιθαρίστας. Πραγματική αποκάλυψη.
Ένας φοβερός συνδυασμός garage-punk-blues-folk στο ντεμπούτο μιας πιτσιρίκας από το Nashville που εξερευνά θέματα θρησκετικά και φυλετικά, πανανθρώπινα και ταυτόχρονα βαθιά προσωπικά. Περιμένουμε το επόμενο βήμα της με κομμένη την ανάσα.
ANDERSON .PAAK - MalibuΜιλώντας για μουσική το 2016, εκτός από χρονιά που χαρακτηρίστηκε από τον θάνατο και την επίδραση αυτού στη δημιουργικότητα, ήταν και η χρονιά απόλυτης κυριαρχίας της μαύρης μουσικής: Beyonce, Solange, Danny Brown, Frank Ocean, Kanye West, A Tribe Called Quest, Childish Gambino ήταν τα ονόματα (ζωντανών) που συζητήθηκαν περισσότερο, και στη λίστα αυτή θα πρέπει μάλλον να προσθέσουμε και τον Anderson .Paak - ανήκει στην ίδια συνομοταξία με τον Kendrick Lamar αλλά είναι πιο 70's funk και δεν rap-άρει μόνο, αλλά τραγουδάει κιόλας επαρκέστατα. Θυμηθείτε το όνομα.
KATE TEMPEST - Let Them Eat ChaosTo spoken word ως ιδίωμα ελλοχεύει παγίδες, οι στίχοι απογυμνωμένοι από τις πιασάρικες ενορχηστρώσεις και τις διασκεδαστικές ρίμες του hip hop απαιτούν την προσήλωση του ακροατή - βασικά είναι μια πιο "δύσκολη" και λιγότερο δημοφιλής μέθοδος έκφρασης, για τους ίδιους λόγους που η ποίηση είναι πιο "δύσκολη" και λιγότερο δημοφιλής από τη λογοτεχνία. Ελάχιστοι είναι αυτοί που επιδίδονται στο σπορ με επιτυχία, ειδικά στην Ευρωπαϊκή πλευρά του Ατλαντικού, όπου τα πλησιέστερα σημεία αναφοράς για το "Let Them Eat Chaos" θα ήταν το ντεμπούτο των Streets και ίσως η Anne Clark. Όπως και να 'χει το φετεινό πέρασμα της Tempest από την ποίηση στη μουσική υπήρξε συναρπαστικό.
Klezmer λέγεται η παραδοσιακή μουσική των Εβραίων της Ανατολικής Ευρώπης και οι Klezmatics, με έδρα τη Νέα Υόρκη, αναβιώνουν αυτό τον ήχο εδώ και 30 χρόνια. Στο νέο τους άλμπουμ "Apikorsim" (σημαίνει "Αιρετικοί" στα Εβραϊκά) προσθέτουν και πάλι στο ύφος τους στοιχεία τζαζ και βαλκανικής μουσικής με τραγούδια που κινούνται από uptempo χορευτικούς δυναμίτες σε απόλυτα θλιμμένες μπαλάντες που κουβαλούν μέσα τους τον πόνο αιώνων. Εξαιρετικό.
ROKIA TRAORE - Ne SoΜια υπέροχη κυρία από το Mali, κοσμοπολίτισσα κόρη διπλωμάτη που παντρεύει την Δυτικοαφρικανική μουσική παράδοση με "Ευρωπαϊκές" ποπ αναφορές με εξαιρετικά αποτελέσματα. Σε παραγωγή John Parish (PJ Harvey) και με special guest τον Devendra Banhart για bonus hipster points, το "Ne So" θα μπορούσε κάλλιστα να διεκδικήσει τον τίλο του world music album της χρονιάς.
ΟΚ, εδώ δεν ήταν αμέλεια εκ μέρους μου, δεν είναι ότι μου ξέφυγε αυτό, απλά το κυκλοφόρησαν απροειδοποίητα σε ψηφιακή μορφή ανήμερα παραμονή Χριστουγέννων αφού η κανονική λίστα είχε ήδη δημοσιευθεί. Επιπλέον, καθώς η ημερομηνία κυκλοφορίας σε βινύλιο/CD είναι τον Ιανουάριο, ίσως και να μην έχει θέση εδώ αλλά στις λίστες του 2017. Το καλύτερο rap ντουέτο του πλανήτη στο καλύτερο ίσως άλμπουμ της καριέρας του, με καλεσμένους όπως ο Danny Brown (βλ. Λίστα) και ο Kamasi Washington και με φανταστικά/εθιστικά beats & hooks που θα ενθουσιάσουν ακόμα και όσους δεν ακούνε rap.
Υ.Γ. Αλλά είστε σοβαροί;;; Είναι δυνατόν ένα album να κυκλοφορεί ψηφιακά Δεκέμβριο 2016 και συμβατικά Ιανουάριο 2017;;; Σε ποια χρονιά θα το συμπεριλάβουμε δηλαδή εμείς οι ψυχαναγκαστικοί λιστόβιοι;;; Mindfuck.
Ακουστικό τρίο με punk attitude και country/neo-ragtime/folk ήχο κυκλοφόρησε τον καλύτερο ίσως δίσκο διασκευών της χρονιάς, παίρνοντας classics των Muddy Waters, Hank Williams, Robert Johnson, Willie Nelson, Kris Kristofferson, Townes Van Zandt κλπ. και δίνοντάς τους μια γερή κλωτσιά στα πισινά. Το ακούω non-stop εδώ και 3 εβδομάδες, τρελό κόλλημα.
No comments:
Post a Comment